به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار, اما ضلع ديگر تحريم ها خودروسازان فرانسوي بودند. آنها با تشديد تحريم ها و در پي ادغام با کارخانه آمريکايي جنرال موتورز، چشم خود را بر بازار ايران بستند. اما روزهاي خوش آنان دوامي نداشت. سود رنو کاهش چشمگيري داشت و پژو رشد بيکاري را روي دست آمار فرانسوي ها گذاشت.
سرانجام بعد از سنگ اندازي فرانسوي ها و با توافق ژنو، قرار شد تحريم هاي صنعت خودروسازي براي ?ماه لغو شود. خبر لغو تحريم ها کافي بود تا خودروسازان از فرط شادي دست و پاي خود را گم کنند. فرانسوي ها اما نگران بودند؛ نگران اينکه مبادا خودروسازان ايراني ديگر رفيق قافله آنان نباشند. در بحبوحه نگراني فرانسوي ها و گمانه زني رسانه ها در نهايت گزينه ها روي اسم پژو و رنو نهايي شد.
در واقع اين بار نيز زور خودروسازان بر مردم چربيد. چرا که مردم همانطور که تمايلي به سوار شدن بر برخي از خودروهاي بي کيفيت و گران قيمت داخلي را ندارند، تمايلي هم به سوار شدن بر خودروهاي فرانسوي ندارند. سابقه فرانسوي ها هم در ايران چندان خوب نيست. رنو که قرار بود زماني خودرويي با قيمت ارزان توليد کند، با تيراژ پايين توليد، از ال نود خودرويي گران قيمت ساخت. پژو هم خودروهايي را که در دهه ?? توليد مي کرد و به نوعي از رده خارج محسوب مي شد، به لطف انحصار بازار خودرو در ايران به مشتريان ايراني فروخت. تصور مي شد با لغو تحريم ها خودروسازان با جهشي رو به جلو گزينه هاي مطرح ديگري را به جز فرانسوي ها انتخاب کنند. اما در نهايت بازهم ايراني ها نام فرانسوي ها را از سبد انتخاب ها بيرون کشيدند. انتخاب فرانسوي ها براي خودروسازان ايراني يعني عقبگرد سه ساله در صنعت خودروسازي! سوال اينجاست که چرا خودروسازان باز هم تنها فرانسوي ها را انتخاب کردند و به سراغ خودرو سازان کشورهاي ديگر نرفتند.
قضيه سياسي نشود!
از سويي مردم سوار شدن بر خودروهاي کره اي و ژاپني را بر فرانسوي ترجيح مي دهند و از سويي ديگر با سنگ اندازي هاي آنها در جريان توافقات ژنو، از فرانسوي ها دلزده شده اند. در همين زمينه سيد هادي حسيني، نماينده مجلس شوراي اسلامي در گفتگو با افکارنيوز مي گويد: « ما بايد ظرفيت خودروسازان خود را در نظر بگيريم و بر اساس همان ظرفيت ها برنامه ريزي کنيم.». حسيني البته معتقد است براي حضور در صنعت خودروسازي «از هرکسي مي تواند دعوت انجام شود.»
وي تاکيد مي کند: «نبايد با نگاه سياسي به اين موضوع نگاه کنيم. چرا که ممکن است هزينه براي ما داشته باشد. ما بايد تکيه کنيم بر داشته هايمان و آنها را تقويت کنيم. اگر خواستيم بالاخره صنعتي را وارد کشور کنيم به آينده نگاه کنيم.»
اين نماينده مجلس تصريح مي کند: «نگاه سياسي نبايد نداشته باشيم بايد نگاه اقتصادي داشته باشيم؛ اينکه بتواند در کشورما جا باز کند و تبديل به يک برند شود. ما نيز بايد استفاده دراز مدت داشته باشيم. وگرنه ما مي توانيم يک تصميم سياسي بگيريم و اين تصميم بار سنگين اقتصادي براي مردم و کشور داشته باشد.»
فرانسوي ها شريک دزد و رفيق قافله!
اما در مقابل حسيني، جعفر قادري، نماينده ديگر مجلس با حضور فرانسوي ها در ايران مخالف است. نظر او را در مورد حضور آمريکايي ها، ژاپني ها و کره اي ها مي پرسيم. وي مي گويد: « حضور خودروسازان آمريکايي زياد توجيهي ندارد اما حضور کره اي ها و ژاپني ها موضوع بدي نيست. به نظر من حتي چيني ها شريک هاي مطمئن تري نسبت به فرانسوي ها هستند. با اينکه گفته مي شود فرانسوي ها موضع مستقلي دارند اما آنها کاملا وابسته به سياست هاي آمريکا هستند و در مواقع حساس ما را تنها مي گذارند.»
او تاکيد مي کند: «من معتقدم نبايد خيلي روي فرانسوي ها حساب باز کنيم. حتي چيني ها با تکنولوژي پايين تر يا کره اي ها شرکاي مطمئن تري هستند. فرانسوي ها در مواقع مختلف ما را تنها گذاشتند. به نظر من نبايد تمام تخم مرغ هايمان را در يک سبد بگذاريم.»
جعفر قادري با اشاره به اينکه « روسيه هم مي تواند به عنوان آلترناتيو مطرح شود» مي گويد: «وقتي فرانسوي ها در شرايط سياسي هم مشکلاتي را ايجاد مي کنند چرا بايد دلارها و منابع ارزي خود را در اختيار آنها قرار دهيم؟»
به عقيده نماينده مردم شيراز در مجلس شوراي اسلامي : «کره اي ها حتي راحت تر با ايران همکاري مي کنند. از نظر سطح تکنولوژي هم وضعيت بدي ندارند و در سطح مناسبي قرار دارند. متاسفانه فرانسوي ها به راحتي تسليم سياست هاي آمريکايي ها مي شوند و نمي شود روي حرف و تعهدات آنها حساب باز کرد.»
ما معتاد فرانسوي ها شده ايم!
عزت الله يوسفيان ملا با انتقاد از خودروسازان معتقد است تغيير خط توليد و حضور کشورهاي ديگر در خودروسازي ايران چندان آسان نيست! نماينده مردم در مجلس شوراي اسلامي مي گويد: « در بحث دعوت از خودروسازان ديگر بايد گفت قطعه سازاني داريم که در سراسر ايران پخش هستند. تغيير خط توليد از پژو به خودرويي مثل تويوتا مستلزم اين است که تمامي قطعه سازان کشور تمام قالب گيري هاي خود را تغيير دهند.تا دانش از بالا به قطعه سازان برسد هزينه عظيمي تحميل مي شود. توليداتي هم که در دست خودروسازان است، روي دست آنها مي ماند.»
وي ادامه مي دهد:« متاسفانه آنها در فکر فناوري نبودند که صددرصد خودرو را از شرايط کنوني خارج و توليدات را داخلي کنند و به دنبال آن اين هزينه ها را نپردازيم. ما در ارتباط دانشگاهي با خودروسازان ضعيف بوديم و چون بخش پژوهشي را نداشتيم متاسفانه درجا زديم و درنتيجه به خودروسازان فرانسوي معتاد شده ايم.»
وي با يبان اينکه «الان هم تغيير خط توليد هزينه بالايي دارد» مي افزايد: «درحال حاضر خود ايران خودرو و شرکت هاي بزرگ به قطعه سازان رقم هاي بزرگي را بدهکارند. درصورت ورود خودروسازان ديگر کشورها، قطعاتي که از قبل گرفته اند و توانايي پرداخت پولش را ندارند به قطعاتي دورريز تبديل شده و بايد تازه دنبال فرمولي جديد باشند. بنابراين به جاي همکاري با کره اي ها در زمينه ساخت خودرو، خود خودرو را وارد مي کنند.»
او مي گويد: «اين کار هزينه بالايي دارد و نتيجه عدم پژوهش و اينده نگري شرکت هاي خودروسازي ايران است.»
يوسفيان در ادامه انتقادات خود به خودروسازان بيان مي کند: «چون خودروسازان ما فقط به فکر درآمد و توليد هستند. دولت نظارت لازم را نداشت و آنها را به حساب کتاب نکشيد. درنتيجه به اين وضع دچار شديم.»
از او در مورد تعرفه ها مي پرسيم و اينکه اگر تعرفه ها کمتر از اين ميزان بود، قيمت خودروهاي کره اي با پژوي فرانسه يکسان مي شد. يوسفيان ملا مي گويد: «تعرفه خودرو هرسال در قانون بودجه تکرار مي شود. ما فقط يک سال در بودجه ??، قصد کاهش تعرفه را داشتيم که با تشديد اعتراضات رقم تعرفه را بالا بردند و کاهش تعرفه در کميسيون بودجه دوام نياورد.» وي در مورد تعرفه واردات خودرو در بودجه سال ?? نيز مي گويد: « امسال هنوز به بحث تعرفه ها نرسيده ايم.»
منبع :افکار